Η γέφυρα Maryland είναι μια μικρού μεγέθους προσθετική εργασία για τα δόντια, που χρησιμοποιείται συνήθως ως προσωρινή ή μεταβατική λύση, στις περιπτώσεις που ένας ασθενής μας χάσει ένα πρόσθιο δόντι.
Συνήθως μια γέφυρα Maryland χρησιμοποιείται:
σε συγγενή έλλειψη δοντιών μέχρι την ολοκλήρωση της ανάπτυξης ενός παιδιού και την τοποθέτηση των εμφυτευμάτων του
σαν προσωρινή λύση σε ενήλικες μέχρι την ολοκλήρωση της οστεοενσωμάτωσης των εμφυτευμάτων τους
σαν μόνιμη εργασία όταν οικονομικοί ή τεχνικοί λόγοι δεν επιτρέπουν μια πιο μόνιμη προσθετική εργασία
Η συγγενής έλλειψη δοντιών συμβαίνει στο 2-10% του πληθυσμού και αφορά κυρίως στους προγομφίους και στους πλάγιους τομείς της άνω γνάθου.
Πρόκειται για δόντια που δεν "δημιουργούνται" από το ανθρώπινο σώμα. Όταν τα δόντια λείπουν συγγενώς, δεν ανατέλλουν στην θέση τους και το κενό που μένει δημιουργεί λειτουργικό και αισθητικό πρόβλημα.
Οι πλάγιοι τομείς είναι τα δόντια με το μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Βρίσκονται δίπλα στα δύο κεντρικά δόντια της άνω γνάθου και η έλλειψη τους δημιουργεί κυρίως αισθητικό πρόβλημα. Η έλλειψη μπορεί να αφορά στον πλάγιο τομέα της μιας μόνο πλευράς, αλλά συνηθέστερα αφορά και στις δυο πλευρές.
Η έλλειψη των μόνιμων δοντιών γίνεται αντιληπτή στα παιδιά με μικτή οδοντοφυΐα, δηλ. στα παιδιά που έχουν αρχίσει να χάνουν τα νεογιλά δόντια και βγάζουν τα μόνιμα. Επιβεβαιώνεται με μια πανοραμική ακτινογραφία, η οποία δείχνει αν το μόνιμο δόντι βρίσκεται παγιδευμένο στο οστό ή αν απλά δεν υπάρχει.
Πολλές φορές η οικογένεια απευθύνεται σ' ένα ορθοδοντικό ο οποίος αναλαμβάνει την μετακίνηση των γειτονιών δοντιών στις σωστές θέσεις.
Η περιοδοντίτιδα είναι μια από τις σοβαρότερες ασθένειες των δοντιών.
Είναι η εξέλιξη της ουλίτιδας δηλ. της φλεγμονής των ούλων, η οποία όταν δεν αντιμετωπιστεί εγκαίρως εξελίσσεται σε περιοδοντίτιδα. Η φλεγμονή επεκτείνεται από τα ούλα στο οστό που στηρίζει τα δόντια, το οποίο σιγά-σιγά υποχωρεί.
Όσο η περιοδοντίτιδα δεν αντιμετωπίζεται, τόσο περισσότερο οστό χάνεται, οπότε από ένα σημείο και μετά τα δόντια αρχίζουν να κινούνται και οδηγούνται σε εξαγωγή.
Είναι εντυπωσιακή η εξέλιξη της τεχνολογίας αλλά και ο ταχύτατος ρυθμός της.
Γνωρίζετε την τρισδιάστατη εκτύπωση αντικειμένων; Πρόκειται για μια μέθοδο προσθετικής κατασκευής στην οποία κατασκευάζονται αντικείμενα μέσω της διαδοχικής πρόσθεσης επάλληλων στρώσεων υλικού. Στη τριδιάστατη εκτύπωση μπορούν να χρησιμοποιηθούν διάφοροι τύποι υλικού, κυρίως κεραμικά και πολυμερή.
Τώρα πια η τρισδιάστατη εκτύπωση εφαρμόζεται και στην οδοντιατρική με υλικό επιλογής το μέταλλο. Σκοπός της διαδικασίας είναι η κατασκευή μεταλλικών σκελετών για εργασίες που στηρίζονται σε οδοντικά εμφυτεύματα.
Όσοι ασχολιόμαστε με την Οδοντιατρική πολλά χρόνια τώρα, βρίσκουμε κάτι τέτοιο τουλάχιστον μαγικό.
Τα ένθετα και τα επένθετα είναι αποκαταστάσεις των οπισθίων δοντιών, που κατασκευάζονται στο οδοντοτεχνικό εργαστήριο από πορσελάνη ή ρητίνη.
Θα μπορούσε να πει κανείς πως είναι σφραγίσματα, οι τεχνικές όμως που ακολουθούνται για την κατασκευή και την τοποθέτηση τους στο στόμα είναι διαφορετικές και εξασφαλίζουν μεγαλύτερη αντοχή, τόσο στην αποκατάσταση την ίδια όσο και στο δόντι στο οποίο τοποθετείται.
Ονομάζονται ένθετα, επένθετα ή υπερένθετα ανάλογα με το μέγεθος τους και το μέρος του δοντιού που αποκαθιστούν.Ο όρος επένθετα χρησιμοποιείται σε αυτήν την ανάρτηση για οικονομία του λόγου, όσα όμως σας περιγράφω για αυτά ισχύουν τόσο για τα επένθετα όσο και για τα υπερένθετα.
Αν υποφέρετε από πόνο στην περιοχή της Κροταφογναθικής Διάρθρωσης(ΚΦΓΔ) τότε οι προσθετολόγοι μπορούμε να σας βοηθήσουμε με διάφορα μέσα, όπως με έναν νάρθηκα σταθεροποιήσης και με ασκήσεις για την άρθρωση και τους μύες.
Οι ασκήσεις τις ΚΦΓΔ πρέπει να γίνονται μόνο μετά από υπόδειξη του γιατρού σας. Αν νιώθετε πως δεν μπορείτε να τις εκτελέσετε με σιγουριά όταν είστε μόνοι σας, είναι καλύτερο να τις διακόψετε και να επιστρέψετε στον γιατρό σας για επιπλέον καθοδήγηση.
Όταν εκτελείτε ασκήσεις για την ΚΦΓΔ είναι σημαντικό να μην νιώθετε σε αυτήν πόνο ή ήχους.
Κάθε άσκηση από τις παραπάνω, πρέπει να γίνεται 10 φορές συνέχεια και ολόκληρο το πρόγραμμα 2 φορές την μέρα.
Έρχεται κάποτε η στιγμή που τα τελευταία δόντια που έχουν μείνει στο στόμα ενός ανθρώπου πρέπει να αφαιρεθούν.
Μια από τις μεγαλύτερες αγωνίες των ασθενών μας σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι πως θα μείνουν χωρίς δόντια μέχρι να κατασκευαστεί η οδοντοστοιχία τους.
Η συμβατική οδοντιατρική προσέγγιση προτείνει, να γίνουν οι εξαγωγές, να περιμένουμε κάποιο διάστημα για να επουλωθούν τα τραύματα και μετά να ξεκινήσει η κατασκευή της οδοντοστοιχίας. Παλαιότερα οι ασθενείς περίμεναν μέχρι και έως 6 μήνες για την κατασκευή μιας οδοντοστοιχίας, μιας και τόσος είναι ο χρόνος που χρειάζεται για να γίνει η οριστική επούλωση των μετεξακτικών φατνίων.
Η μακροχρόνια χρήση οδοντοστοιχιών, μπορεί να οδηγήσει σε κακή εφαρμογή τους.
Αυτό που συμβαίνει με το πέρασμα του χρόνου είναι πως το οστό και τα ούλα που βρίσκονται κάτω από την οδοντοστοιχία, απορροφώνται καθώς η οδοντοστοιχία πιέζει τους ιστούς πάνω στους οποίους στηρίζεται.
Έτσι αυτοί συρρικνώνονται με αποτέλεσμα να δημιουργείται κενό ανάμεσα στην οδοντοστοιχία και στους ιστούς. Η οδοντοστοιχία τότε γίνεται χαλαρή, δεν εφαρμόζει σωστά, "πέφτει" ή κινείται πολύ.
Σελίδα 3 από 3